Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ

http://maps.google.com/maps?ll=40.899561,22.45726&z=14&t=h&hl=el

Ας πούμε τώρα και λίγα λόγια για τον τόπο μου. Την ΓΕΡΑΚΩΝΑ

Ένα μικρό αλλά πανέμορφο χωριό, με 300 (του Λεωνίδα) κατοίκους πάνω – κάτω, στους πρόποδες του όρους Πάικο στις ΝΑ παρυφές του, μεταξύ της πόλης των Γιαννιτσών και της ιστορικής Γουμένισσας. Στον παλαιό αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας, ανήκε στον νόμο Κιλκίς και στον δήμο της Γουμένισσας. Με τον "Καλλικράτη" θα ανήκει στον νέο δήμο Παιονίας με έδρα δήμου το Πολύκαστρο, στην περιφέρεια Κεν. Μακεδονίας.

Η ονομασία "ΓΕΡΑΚΩΝΑ" (Γερακώνας στα κατάστιχα της κεντρικής εξουσίας, και σημαίνει ΓΕΡΑΚΟΧΩΡΙ – το χωριό των γερακιών) προήλθε από την μετονομασία του "ΓΕΡΑΚΑΡΤΣΗ" την 01 Νοεμβρίου 1926, χωριό που μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών κατοικούταν κυρίως από Βουλγάρους εξαρχικούς. Με την ανταλλαγή μεταφέρθηκαν εκεί πληθυσμοί από την περιοχή της Προύσας και συγκεκριμένα κάτοικοι από το χωριό Γκίζδερβεντ (τρακατρούκες ή ροκατζήδες όπως αποκαλούνταν λόγω του ιδιαίτερου γλωσσικού τους μορφώματος) και Πόντιοι. Οι εκ Προύσας κάτοικοι του χωριού αρχικά μεταφέροντας την ιδιαίτερη ασχολία τους από την πατρίδα ασχολήθηκαν με την μεταξουργία. Ήταν αυτός άλλωστε ένας βασικός λόγος που προτίμησαν το συγκεκριμένο χωριό για την εγκατάστασή τους, δεδομένου ότι στην περιοχή (Γουμένισσα) υπήρχε ήδη εργοστάσιο επεξεργασίας του μεταξιού. Υπάρχουν ακόμα κάποια απομεινάρια εκείνης της εποχής, οι πολλές μουριές στους κήπους των σπιτιών, βασική τροφή του μεταξοσκώληκα. Με το κλείσιμο του εργοστάσιου σήμανε και η λήξη παράγωγης μεταξιού για το χωριό μας. Οι κάτοικοι λοιπόν στράφηκαν σε μια άλλη προσοδοφόρα, εκείνη την εποχή, αλλά δύσκολη καλλιέργεια. Αυτή του καπνού, μέχρι και τα τελευταία χρόνια. Προ δεκαετίας περίπου σήμανε η λήξη οριστικά και αυτής της καλλιέργειας. Από τότε οι κάτοικοι του χωριού στράφηκαν σε άλλες μορφές εκμεταλλεύσεων. Επιγραμματικά μπορούμε να αναφέρουμε την αμπελουργία, με καταπληκτικά αποτελέσματα λόγω των εδαφολογικών και μικροκλιματικών συνθηκών της ευρύτερης περιοχής. Ακόμα καλλιεργούνται ελιές, ροδιές, συκιές, οπωροφόρα δέντρα, βαμβάκι, σιτηρά και σε αρχικά στάδια δειλά - δειλά η μελισσοκομία. Φυσικά και δεν γλιτώσαμε από την τελευταία μόδα, τα φωτοβολταϊκά.